واقعه عاشورا دلخراش ترین حادثه تاریخ از ابتدا تا انتها بوده و خواهد بود. بعد از واقعه عاشورا حضرت زینب (س) علاوه بر خطبه های خویش در هر فرصتی با یادآوری مصائب امام حسین (ع) سبب ماندگاری این حادثه عظیم شدند. ام المصائب آنچنان گریه می کردند که دوست و دشمن را به گریه می انداخت. اما او که می داند از پیرمرد 75 ساله؛ حبیب بن مظاهر تا طفل شیرخوار شش ماهه برادرش؛ حضرت علی اصغر (ع) به وظیفه خود عمل کرده اند و زیر بار ظلم و ستم یزیدیان نرفته اند هر آنچه می بیند حکمت الهی می داند.

 عقیله بنی هاشم در تلخ ترین حادثه تاریخ نه تنها آشفته نشدند بلکه با ایمان به حکمت الهی وقتی بدن قطعه قطعه شده امام حسین (ع) را دیدند به جای ضعف در برابر دشمن، دستان خود را زیر بدن مبارک برادر برده رو به آسمان می فرمایند "ربنا تقبل منا هذالقربان".

حضرت زینب (س) که به عنوان یک اسیر و ظاهرا بازنده جنگ وارد مجلس ابن زیاد می شوند وقتی ابن زیاد با حالتی تمسخر آمیز حضرت را مورد خطاب قرار می دهند که کار خدا را نسبت به برادر و اهل بیت چگونه دیدی؟ حضرت می فرمایند " ما رأیْت إلّا جمیلًا" من چیزی جز زیبایی ندیدم و این نقطعه اوج سلامت معنوی است.

در فراز پایانی زیارت عاشورا سر بر سجده می گذاریم و می خوانیم " اللّهمّ لک الْحمْد حمْد الشّاکرین لک علی مصابهمْ" زیارت عاشورا تمرین سلامت معنوی برای ما انسانها است.

دکتر طاهره مازوچی

 عضو گروه سلامت معنوی فرهنگستان علوم پزشکی کشور

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان