کودکان مانند بزرگسالان و حتی بیشتر از آنها تحت تاثیر بحران ها و استرس ها قرار می­­گیرند و با توجه به اینکه نمی­توانند در مورد آن صحبت کنند به شکل­های متفاوتی به آن واکنش نشان می دهند مثل چسبیدن به والدین، گوشه­ گیری، اضطراب، بی­قراری، عصبانیت و حتی شب ­ادراری پیدا کنند.

چگونه با کودکان در مورد شرایط بحرانی گفتگو کنیم؟

رئیس دانشگاه اظهار داشت: کودکان میزان امنیت خود را از هیجانات والدین متوجه می­شوند پس باید الگوی خوبی برای کودک بوده و هنگام گفتگو با کودک، با آرامش صحبت کنیم و بر ترس­های خود مسلط باشیم.

دکتر سید علیرضا مروجی گفت: اول باید استرس خودمان را مدیریت کنیم تا بتوانیم استرس فرزندمان را مدیریت کنیم ولی لزومی ندارد نگرانی خود را از کودک مخفی کنیم و اگر کودک متوجه استرس ما شد، علت نگرانی و استرس خود را به زبان ساده با او درمیان بگذاریم.

 وی افزود: دانسته ­ها و نگرانی ­های کودک را در مورد بحران بپرسیم. بررسی کنیم آیا سوء برداشت ها و نگرانی­های کاذبی دارد. او را تشویق کنیم، در مورد اتفاق­ها و ترس­هایش حرف بزند  تا ما گوش کنیم ولی کودک را برای حرف زدن و بیان احساسات تحت فشار قرار ندهیم.

دکتر مروجی تصریح کرد: به کودک بگوییم که تجربه احساسات مختلف مانند ترس در زمان کرونا و هر بحران دیگر طبیعی است. به کودکان با زبانی ساده و قابل فهم اطلاعات درست بدهیم ولی از گفتن اطلاعاتی که از درستی آن ها مطمئن نیستیم یا چیزی نمی­دانیم، خودداری کنیم.

وی اظهار داشت: برای صحبت با کودک، از کلماتی استفاده کنیم که اهمیت موضوع را نشان می دهند ولی ترس و وحشت ایجاد نمی­کنند. مثلا "احتمال ابتلا به یک بیماری شبیه سرماخوردگی وجود دارد و بعضی افراد بیماری شدیدتری را می گیرند، پس لازم است مراقبت کنیم که بیمار نشویم".

رئیس دانشگاه تاکید کرد: کودک را نترسانیم و نگوییم اوضاع خیلی خطرناک یا وحشتناک است و شاید همه بمیرند. در شرایط سخت، هرچه سن کودک کمتر باشد، به توجه، اطمینان بخشی و آرامش بیش­تری نیاز دارد. به کودک بگوییم کنارش هستیم و از او حمایت می­کنیم.

وی گفت: همه‌ اطلاعات را یک‌جا به کودک ندهیم. در هر مرحله اطلاعات مورد نیاز را در اختیار او قرار دهیم. مثلا اطلاعات مربوط به پیشگیری را بگوییم و اگر یکی از افراد خانواده یا خود کودک بیمار شد، اطلاعات مربوط به مراقبت و درمان را به او بگوییم. 

وی تصریح کرد: امکانات مراقبتی و حمایتی را به کودک معرفی کنیم تا امید در او تقویت شود. در مورد همه­گیری بیماری­ها توضیح دهیم و بگوییم اگر بیمار شویم کادر درمانی و دوستان و آشنایان به ما کمک می کنند.

دکتر مروجی ادامه داد: راه­های پیشگیری از بیماری را متناسب با سن کودک به او یاد دهیم و می توانیم این آموزش را از طریق بازی منتقل کنیم. مثل نحوه شستن دست و زدن ماسک و مخصوصا فاصله گرفتن از دیگران را به او آموزش بدهیم.

وی تاکید کرد: اخبار را در حضور کودکان دنبال نکنیم و مواجهه کودک با اخبار و صحنه­های دل­خراش را تا حد ممکن محدود کنیم. نیازی نیست تمام جزئیات مانند تعداد مرگ ناشی از کرونا را به او بدهیم.

عضو هیات علمی دانشگاه گفت: نظم برنامه­ های روزمره کودک مانند غذا، خواب و بازی را حفظ کنیم زیرا کودکان در شرایط بحران و پس از وقوع حوادث ناگوار بیش از هر زمان دیگری نیاز به بازی و تفریح دارند و اگر از تنها خوابیدن اجتناب می­کند موقع خوابیدن کنارش باشیم.

دکتر مروجی، با اشاره به اهمیت مهارت ای کنترل استرس افزود: راه­های ساده برای کاهش نشانه های اضطراب را متناسب با سن کودک، به او یاد دهیم . تنفس آهسته و عمیق مثل پر و خالی شدن بادکنک، گوش دادن به موسیقی آرام بخش  و فعالیتهای تن آرامی از جمله این راهکارها است.

وی، با اشاره به زمان­هایی که کودکان وقت بیش­تری در خانه می­مانند، گفت: زمانی را در نظر بگیریم که کودک فیلم و تلویزیون ببیند، موزیک گوش دهد، کاردستی درست کند، کتاب بخواند و داستان آن را برای افراد خانواده تعریف کند.

رئیس دانشگاه، با تاکید بر نقش بازی در کنترل استرس کودکان افزود: بازی باعث منحرف کردن توجه کودکان از استرس می شود و به آنها آرامش می دهد و در این شرایط همه گیری کرونا برنامه های سرگرمی و بازی کودکان را بیشتر کنیم و حتی برای درس و مشق بچه ها در کنار آنها باشیم.

دکتر مروجی در پایان اظهار داشت: وقت بیشتری به کودکان اختصاص بدهیم. با آنها صحبت کنیم و به نگرانیشان گوش دهیم.