حضرت زینب علیها السلام ضمن این که مظهر شجاعت و علم و ادب و صبر و جهاد و سایر فضایل است، در بعد عفاف نیز در مرتبه بالایی قرار دارد.

یحیی مازِنی می گوید: من مدت طولانی در همسایگی حضرت علی علیه السلام بودم. به خدا قسم هرگز حضرت زینب را ندیدم و صدایش را نشنیدم. هرگاه ایشان می خواست به زیارت جدش پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برود شبانه می رفت در حالی که امام حسن علیه السلام از طرف راست و امام حسین علیه السلام از طرف چپ و علی علیه السلام از جلوی او حرکت می کردند و چون به قبر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نزدیک می شدند، حضرت علی علیه السلام نور چراغ دستی را کم می کرد. یک بار امام حسن علیه السلام از پدرش پرسید: چرا نور چراغ را کم می کنی؟ فرمود: می ترسم کسی به خواهرت «زینب» نگاه کند.^[1]

حضرت زینب علیها السلام در مجلس یزید، در آن سخنرانی بسیار سرنوشت سازی که چهره ظالمین را رسوا کرد، یکی از بزرگ ترین مصائب خود را چنین توصیف نمود: «ای یزید! ای پسر آزاد شده! آیا از عدالت است که زنان و کنیزان خود را در پرده حجاب پنهان می کنی، اما حجاب و پوشش ما را از بین ببری و صورت های ما را برای نامحرمان آشکار سازی؟ از نافرمانی خدا بترس چرا که او قدرت بر عذاب گناهکار دارد و از او حیا کن زیرا به تو و کارهایت نزدیک است.^[2]

پی نوشت ها

[1] . زندگى فاطمه زهرا علیها السلام، رحمانى، ص 642.

[2] . بلاغات النساء، ص 35.